Çoğumuzun yolu , hayatımızın herhangi bir evresinde, engellilik kavramıyla kesişmiştir diye düşünüyorum. Benim de çokça yolumun kesiştiği ancak mesleğimi seçtiğim andan itibaren derinlemesine anlayabildiğim bir kavram oldu engellilik. Toplumun çoğu kesiminde de maalesef başına gelmeyenin bilemediği, anlayamadığı bir kavram aynı zamanda. Aldığım eğitim doğrultusunda pek çok soru sorma imkanım oldu kendime. Evet, zorluk çekiyorlar. Evet, sosyalleşmekte, çalışmakta hatta bazen evden çıkmakta bile zorlanıyorlar. Peki, biz bu problemin neresindeyiz, ne yapıyoruz? Toplum olarak destek oluyor muyuz ? Hayatlarını kolaylaştırıyor muyuz? Cesaret veriyor muyuz yoksa o yapamaz deyip geçiyor muyuz? Bütün bu soruları cevaplamada toplum olarak üzerimize düşen pay çok büyük. Bu payın farkına varmamız için var “Engelliler Haftası”. Durup düşünmemiz için…
Evlerimizden çıkamadığımız şu günlerde, evde kalmak zorunda olan bireyleri, anneleri, babaları bir nebze de olsa anlayabilmişizdir umarım. Bizim belki de iki üç aydır yaşamakta zorlandığımız hayatı, onlar senelerdir yaşamak zorunda kalıyorlar. Dışarıdan bakıldığında göremediğimiz bunun gibi pek çok problemle savaşıyorlar. Bazen yeniliyorlar, umutsuzluğa kapılıyorlar. İşte bu noktada ellerinden tutup kaldırmak, onları topluma kazandırmak, bağımsızlıklarına, özgürlüklerine katkıda bulunmakla görevliyiz her birimiz. Yüzlerindeki tebessüm, kalplerindeki ferahlık olmak için çabalamalıyız.
Anne ve babalar, biliyorum ki bu sonsuz süreçte çok yoruluyorsunuz. Bazen umutsuzluğa kapılıyorsunuz. Ya yetemezsem, ya başaramazsam diye düşünüyorsunuz. Ben ve birçok meslektaşım sizi anlamaya çalışıyoruz. Hayatınızı kolaylaştırmak, bir nebze de olsa içinizi ferahlatmak için buradayız. Başaramaz denileni başarmak, en azından çabalamak için buradayız. Yapmanız gereken tek şey olumsuzluklara kulaklarınızı tıkayıp yolunuza devam etmek olacaktır. Yapamaz, başaramaz sözlerine inat bu yolda pes etmeden yürümek olacaktır. Sizi hiçbir şeyin yıldırmasına izin vermeyin. Unutmayın ki asla yalnız değilsiniz.
Engel bedende değil zihindedir. Ve bu engeli hep beraber aşacağız.
Fizyoterapist Öykü Karadenizli